เศษอาหารจากกำนัน

เศษอาหารจากกำนัน ชีวิตของคนจนกับคนรวยเนี่ยมันช่างผิดกันราวฟ้ากับดินจะพักบ้านกำนันผ่อนนะร่ำรวยมีอำนาจใครๆก็เกรงใจส่วนบ้านนายทับลังแปรนั้นสุดแสนจะยากจนลูกบ้านอยู่ไม่ห่างจากบ้านกำนันหรอกจะเรียกว่าบ้านมันก็ไม่ใช่หลังคามุงด้วยผ้ายางข้างฝาก็ถุงปุ๋ยเศษกระดาษลังมีที่นอนเป็นแคร่ซึ่งทำด้วยไม้ไผ่หม้อข้าวเตาไฟกองอยู่กับดินทรัพย์สินมีค่าอะไรก็ไม่มีสักอย่าง นายทัพมีอาชีพหาปลาขายมีเรืออีแปะลำเล็กๆมีตาข่ายมีแหมีรอบนั่นแหละคือสมบัติที่มีค่าที่สุดของสองผัวเมียจะอยู่กันมานานหลายปี

แต่ไม่มีลูกส่วนกำนันมีลูกชายเพียงคนเดียวแต่นิสัยก็ไม่เอาไหนวางอำนาจไปตัวหนังสือก็เรียนแค่อ่านออกเขียนได้เที่ยวตะลอนตะลอนไปวันๆลูกชายคนนี้ชื่อนายโอ๋ได้ยังไงก็แล้วแต่กำนันกับเมียก็รักลูกมากเหลือเกิน ไม่เคยขัดใจกำนันกินข้าวเย็นเสร็จถ้ามีของเหลือก็จะตะโกนเรียกนายทัพมาเอาไปกินส่วนมากก็จะมีแต่ผักกับน้ำแกงส่วนเนื้อปลาหรือว่าเนื้อหมูเนื้อไก่ที่ไม่มีเหลือแล้วแกก็จะบอกว่าจะไม่เอาก็เกรงใจนายทัพก็บอกว่ายังดีที่เขามีน้ำใจให้บางอย่างกินไม่ได้ก็แอบเททิ้งบางวันขนมหม้อแกงที่กำนันและเมียให้ทานกับนายทัพก็ตักกินกันเละเทะเหลือก็เรียกให้นายทัพเอาไปกินคนที่ยากไร้ก็จำใจมารับบางครั้งก็กินไม่ลงสวนกำนันก็คิดว่าคนจนจนมันจะกินเศษกินเดนยังไงก็ได้ก็มักจะคุยให้ชาวบ้านฟังว่าครอบครัวนายทัพเนี่ยรอดมาได้ก็เพราะกับข้าวแล้วก็ขนมที่จะมอบให้ แต่ความเป็นจริงที่บ้านนายทัพนี้มักจะแกงส้มทอดปลาที่หามาได้สดๆ

บางวันก็ย่างปลาบ่อยครั้งที่ในทับจะนำปลาย่างปลาเค็มเอาไปให้กำนันก็มีแต่ตัวใหญ่ๆผักสดสายบัวนายทัพก็นำไปให้อย่างดี ขอบใจนะเดี๋ยวเย็นนี้บ้านข้าแกงไก่มาเอานะตกเย็นเมียกำนันก็แกงเขียวหวานไก่กินกับปลาเค็มแดดเดียวทอดของนายทัพกินเสร็จก็เรียกให้มาเอาน้ำแกงที่กินเหลือก็มีแต่มะเขือกับน้ำแกงเท่านั้นแหละแกก็บอกว่าจะเรียกให้ทำไมไม่รู้เนื้อหนังก็ไม่มีเอาไปเททิ้งเถอะพี่ฉันละเบื่อจริงๆเรามีแต่ของดีๆไปให้ จะดูซิจะเอาแต่เศษอาหารมาให้เรากับข้าวของเราเองได้ยังน่ากินกว่าตั้งเยอะถึงนานๆจะได้กินหมูกินไก่แต่เราก็ไม่เคยอดทำทานให้เราแบบนี้ตายไปกูจะได้กินแบบนี้แหละวัดวาก็ไม่เคยไปนั่งแปลว่าอย่างนั้นนะช่างมันเถอะ

อย่าไปขัดใจแกให้เราแล้วก็รับไว้ไอ้ให้นะไม่เท่าไหร่หรอกแต่ไอ้ที่ไปคุยกับชาวบ้านน่ะสิใครๆก็บอกว่าเรานะโชคดีที่กำนันเลี้ยงดูมีแต่เรามากกว่าที่เลี้ยงดูกำนันไม่ว่าจะเป็นปลาเป็นผักเป็นมะม่วงเป็นกล้วยเราก็ให้เป็นประจำพอเห็นกล้วยออกเครือมะม่วงเริ่มลูกใหญ่ก็ไม่ยืนมองแล้วก็ต้องแบ่งให้ทีนึงเป็นตะกร้าบ้านแกที่ทางก็เยอะดันไม่ปลูกไว้กินบ้างเลยนาก็ให้เขาเช่าข้าวเปลือกข้าวสารก็ได้มาฟรีๆไหนจะมะพร้าวที่ชาวบ้านสวนฝั่งโน้นก็มาให้ฟรีอีกแกแทบจะไม่ต้องซื้ออะไรมากมายเลยนะนางแปลว่ายังลืมระอาทีเดียววันหนึ่งปรากฏว่าในทับนี้เอาปลาไปขายส่งที่ตลาดไม่เจอเจ้าโอ๋ลูกกำนันกินเหล้ากับเพื่อนๆเจ้าโอ๋เมาไม่ได้กลับบ้านทั้งคืนกินกับลูกชายเจ้าของร้านเหล้านั่นแหละกับเพื่อนอีก 2 คนจะโอ๋เห็นนายทัพไปส่งปลาก็ร้องเรียกลงมากินหน่อยสิมีอะไรหรือครับขอยืมเงินหน่อยสิเดี๋ยวเย็นนี้จะคืนนะมีธุระทำไมหมดเงินชั้นหมดขี้เกียจกลับไปขอแม่ตอนนี้ก็ส่งเงินทั้งหมดที่ขายปลาได้วันนั้นโอ๋ไปกลับมาบ้านก็ถูกนางแปลต่อว่าว่าทำไมหายไปจนหมดไม่รู้จะเก็บไว้บ้างนะครับเขาบอกว่าจะเก็บได้ยังไง

ยังไม่ทันจะเอาเงินใส่กระเป๋ายังกำอยู่ในมือเลยก็ต้องให้ไปหมดแต่เดี๋ยวเย็นมันก็คงคืนให้แล้วเงินกำนันจะมีเยอะแยะไปตกเย็นในทับก็เฝ้ามองว่าเจ้าโอ๋นี่มันจะมาตอนไหนก็ไม่มีวี่แววจะสายอีกวันนึงเห็นเจ้าโอ๋อยู่บ้านนายถามว่าเข้าไปหาถามเอาเงินที่จะยืมไปเพราะนายทัพจะเอาเงินไปซื้อแหใหม่โว้ยวายว่าเงินอะไรใครไปยืมลุงตอนไหนปรากฏว่ากำนันกับเมียเดินออกมาดูวันอะไรของเอ็งไอ้ทัพเงินที่ยืมผมเมื่อวานที่ตลาดนะครับผมจะเอาไปซื้อแหใหม่เพราะไม่ได้ยืมนะพระลงครับน้ำมันขี้ตู่เอาเงินนะเนี่ยเดี๋ยวโอ๋หายเมาก็ลืม กำนันจึงไล่นายทัพกลับบ้านไปอย่างไม่ยินดียินร้าย

ได้ครับก็เลยเดินกลับมาด้วยความผิดหวังแล้วก็โมโหแต่ก็ไม่อยากจะต่อปากต่อคำแปลในถุงกระดาษเจ้าโอ๋อัดใจที่ต้องอยู่บ้านใกล้ๆกับกำนันที่ดินงานกว่าๆที่นายทัพกำลังแปรมีอยู่ในปลูกพืชผักไว้สารพัดเครื่องแกงมีครบบ้านกำนันจะต้มยำทำแกงผัดผักบุ้งผักคะน้าถั่วฝักยาวพริกขี้หนูก็จะมาเก็บโดยที่นายทัพแต่ไม่ต้องเอ่ยปากให้ที่หมู่บ้านนี้ยังมีบ้านของป้าแดงที่มีฐานะดีออกเงินกู้อีกรายที่อยู่บ้านไม่ห่างจากบ้านนายทัพเท่าไหร่และครอบครัวแกไม่เคยมายุ่งกับนายทัพป้าแดงจะมีลูกหลายคนทั้งผู้หญิงผู้ชายเหมือนนางแปลว่าเบื่อหน่ายครอบครัวกำนันก็เลยไปบอกขายที่อันน้อยนิดเนี่ยให้กับป้าแดงเพื่อที่จะไปเช่าแผนที่ตลาดขายผักขายปลา

จะหาบ้านเช่าถูกๆอยู่แล้วค่อยๆสร้างฐานะแล้วค่อยหาซื้อที่ปลูกบ้านใหม่ป้ายแดงแต่คนเดินมาดูที่เขาในทับที่เชื่อมต่อกับที่ของตัวเองเห็นพืชผักมากมายปลูกเต็มไปหมดก็ชอบใจตกลงซื้อที่ของนายทัพในราคาสมน้ำสมเนื้อไม่เอารัดเอาเปรียบในทับหรือบ้านทิ้งเอาแต่ของที่จำเป็นกำลังจะเมียก็เดินมาดูป้าแดงกับลูกก็เดินมาดูด้วยกำนันก็ถามว่ามึงจะไปไหนวะไอ้ทัดไม่บอกไม่กล่าวกันเลยนะผมผมจะไปอยู่ขายของที่ตลาดครับมีปัญญาหาที่ตลาดอยู่เลยละวะงั้นพวกพืชผักมะม่วงกล้วยนี่ใครเยอะนะเว้ยเดี๋ยวข้ามมารดน้ำเองลายทับกำลังแปรก็เงียบป้าแดงก็ถามว่ากำนันจะยึดไว้เก็บกินเหรอไอ้ทับกับเมียมันก็ได้แกงได้กับข้าวขนมที่ขายแทบทุกวันมันย้ายไปต้นไม้ต้นได้มันก็ไม่มีใครดูข้าก็ต้องดูป้าแดงก็บอกว่าทำนั้นไม่ต้องมายุ่งกับข้าวของไอ้ทัพมันหรอกฉันจะเอาเอ็งจะมาเอาได้ไงดีครับเป็นอันนั้นน่ะความรู้สึกแกจะมาเอาได้ยังไงน้องแดงทำไมจะเอาไม่ได้ทำงานชั่ว ฉันซื้อที่มันแล้วมันเป็นที่ดินของฉันกำนัน

อย่ามาวุ่นวายเลยเดี๋ยววันอาทิตย์นี้ฉันจะให้คนเอาลวดหนามมากั้นกำนันนางอายพาเมียเดินกลับบ้านไลค์ทักได้แผงขายผักก็เลิกทำบาปหาปลาคิดว่าขายผักก็คงจะพอกินวันนึงเจ้าโอ๋เมามาเห็นอะไรทับขายผักอยู่กับนางแปลก็เดินปรี่เข้ามายืมเงินหน่อยสิมีเท่าไหร่เอามาให้หมดเลยเดี๋ยวพรุ่งนี้จะเอามาคืนนะแกก็บอกว่าให้ไม่ได้หรอกครั้งที่แล้วให้ไปก็ไม่คืนหายเมาก็ทำลืมฉันไม่ให้นี่พวกลุงกับเมียไม่เกรงใจเพราะกำนันแล้วเหรอถึงพูดแบบเนี้ยข้าวแดงแกงร้อนให้กินไม่ได้มีความสำนึกบ้างเหรอแกงที่พ่อเองให้มาเนี่ยเอ็งก็รู้ว่ามีแต่น้ำแกงใครจะกินแล้วตอนนี้ก็ย้ายมาอยู่นอกเขตการปกครองของกำนันแล้วจะต้องให้เกรงใจอะไรอีกอยู่ไกลกันก็เอารัดเอาเปรียบตลอดเอาของดีๆไปกินแล้วก็มาเรียกน้ำแกงไอ้เศษขนม ใครกันแน่ที่มีบุญคุณหลั่งแปลตอบโต้ยังหมดความเกรงใจ

เจ้าโอ๋นี่ร่วมผลักไปจำใหญ่ฟาดลงกับพื้นพวกพ่อค้าแม่ค้าก็รีบมาจับตัวไว้เพราะขาหมูบางคนถือมีดปังตอมามันจะมากไปแล้วนะมึงถือว่าเป็นลูกกำนันแล้วจะมารังแกคนอื่นหรือไงมึงอยากจะติดคุกใช่ไหมเดี๋ยวกูจะเล่นเอาให้พ่อมึงออกจากกำนันเลยมึงไปเลยมาทางไหนไปทางนั้นไม่งั้นกูฟันหัวแบะแน่ไอ้เด็กเปรตนับแต่นั้นเจ้าโอ๋ก็ไม่กล้ามาวุ่นวายมีแต่เมียกำนันเท่านั้นที่ไม่มีเครื่องแกงไม่มีผักฟรีกินก็ต้องมาซื้อที่ตลาดปลาก็ไม่มีใครให้ฟรีมาซื้อผักที่ร้านนายทัพก็ต่อแล้วต่ออีกครั้งแปลรำคาญก็เอาผักที่ขัดออกยกให้ไปก็มีที่พอจะกินได้บ้างทิ้งบ้างเมียกำนันก็เอาแล้วก็บอกแม่ไม่เอาของดีๆให้บ้างเลยนะตอนนี้ของดีๆฉันก็มีไว้ขายไอ้ที่ขายไม่ได้ก็มีไว้ให้ก็เหมือนกับที่บ้านกำนันให้ฉันนั่นแหละเหลือแต่น้ำแกงมาให้ก็กินไม่ได้เหมือนกับปลาผัวฉันก็เลิกหาคงไม่มีอะไรให้หรอกจ้ะ